مته گازور چیست و چه کاربردی دارد؟
دریل ها و مته ها جزو ابزارآلاتی هستند که مدل ها و نمونه های بسیار متنوعی از آنها در بازار یافت می شود. این تنوع تا حد بسیاری به کاربردهای مختلف هر کدام برمیگردد، چون طراحان تلاش کرده اند انواع کاربری های دریل ها را با مدل های معین تسهیل نمایند. یکی از این تجهیزات مته گازور است، ابزاری که به منظور ایجاد حقره های دقیق با انتهای پخ و یک ورودی برش خورده تمیز طراحی شده است و ویژگی برجسته آن تولید خرده چوب اندک است. گرچه این ابزار تنوع انواع چندان زیادی ندارد، اما توانایی آن در ایجاد برش های استوانه ای منظم و دقیق انکارناپذیر است. در این مطلب به بررسی این ابزار، روش کار و نکات استفاده از آن می پردازیم تا هرچه بیشتر با آن آشنا شده و چگونگی عملکردش را درک کنید. با ما همراه باشید.
نحوه کار با مته گازور
مانند دو اسکنه است که با چرخش به دور یک محور مشترک کار ایجاد حفره را انجام می دهند. طرز کار به این صورت است که اسکنه ها شروع به چرخیدن می کنند و در سطح چوب برش ایجاد می کنند. اگر تیغه ها تیز باشند، چوب را مانند پوست سیب نازک و نواری جدا خواهند کرد و تکه ها را بیرون می کشند. به لطف دارا بودن لبه های صاف و نرم، مته در داخل سوراخ نگه داشته شده و مشابه تیز کن اطراف حفره را صاف می کند.
این سری دریل در اکثر بسته بندی ها بین ۹ تا ۲۵ میلیمتر قطر دارد، گرچه پیدا کردن نمونه های بزرگ تا قطر ۵۰ میلیمتر و بیشتر هم ممکن است. اکثر مواقع آن را روی دریل ستونی و سه نظام تراش نصب می کنند. به خاطر ویژگی های فنی و نحوه قرارگیری تیغه ها در انتهای مته، حین کار در چنین حالتی باید آن را به سمت پایین فشار داد که در دستگاهی مانند سه نظام سبت به دریل های برقی بازدهی بالاتری در اختیار شما قرار می دهد.
نکته فنی اصلی در به کار بردن این ابزار این است که فرقی نمی کند سوراخ چهارگوش یا زاویه دار حفر کرده باشید. در هر صورت انتها حفره عمود بر محور طولی شفت مته باقی می ماند. اما چرا باید از گازور استفاده کنیم در حالی که برای مثال مدل های برگی هم می توانند سوراخ مشابهی ایجاد کنند؟
تفاوت مته گازور با مته های مشابه
مته های برگی یا مارپیچ مهمترین رقیب گازور هستند و اغلب این سوال مطرح می شود که چرا در حفر سوراخ با سطح مقطع صاف و هموار (مانند اتصال دوبل با میخ های چوبی) به کار بردن گازور پیشنهاد می شود. جواب ساده است: سری مارپیچ گرچه سوراخ صافی ایجاد می کند، هرگز قادر نیست سطح مقطع صافی در اختیار شما قرار دهد و انتهای سوراخ همیشه مخروطی می شود. از طرف دیگر چون سرعت کار دریل مارپیچ بالاست، سوراخ هایی با کناره های زبر و خشن به وجود می آورد. عدم استفاده از مته مارپیچ برای قطر سوراخ های بالاتر از ۱۲ میلیمتر را هم به این شرایط اضافه کنید تا مشخص شود که گازور ابزاری نیست که به راحتی قابل جایگزینی باشد، گرچه نقاط ضعف خاص خود را هم دارد که در ادامه به آنها می پردازیم.
معایب اصلی مته های گازور
باید دقت داشته باشید که مته گازور که از جمله لوازم جانبی ابزار برقی به شمار می رود، به طور ویژه برای حفر سوراخ هایی با سطح مقطع صاف و کناره های نرم و بی نقص طراحی شده است. این نیازمندی ها نیازمند به کارگیری خصوصیات ویژه ای در طراحی و ساخت آن هستند که برای برخی افراد و فعالان در حوزه چوب می تواند به عنوان یک عیب به شمار بیاید.
به منظور ایجاد یک سوراخ بی نقص و یکدست، این وسیله مجبور است با سرعت بسیار پایینی کار کند. این سرعت پایین با خود ریسک داغ شدن را هم به همراه می آورد، پس باید دائماً تیزی تیغه های سری را تحت نظر داشته باشید و در صورت مشاهده کندی بیش از حد آنها را تعویض کنید.
از طرف دیگر، دقت بالا در صاف کردن دیواره ها باعث ایجاد براده ها و خرده چوب هایی می شود که به راحتی از حفره خارج نمی شوند. به همین خاطر، به خصوص اگر حفره بسیار عمیقی حفر کنید، با مشکل پر شدن آن با خرده چوب روبرو می شوید و پس از اتمام کار حتماً باید محتویات سوراخ را خارج کنید. این موضوع در خصوص سوراخ های کوچکتر می تواند به یک چالش بدل شود و به همین دلیل کار شما را با مشکل روبرو کند.
